Yemlerin Depolanma ve Kullanım Şekilleri

Otlatılarak hayvanlara yedirilen yemler dışında kalan tüm yemler kısa veya uzun süre depolandıktan sonra hayvanlara verilmektedir. Bu nedenden ötürü barınak içerisinde yedirilen yemler yeşil ve taze bile olsa barınağa gelene kadar besleme değerlerinin bir bölümünü kaybetmiş olurlar. Yaş olarak barınakta ve/veya barınağa gelene kadar bir süre bırakılmışlarsa, bitkilerdeki canlı hücrelerin normal solunumu sonucu (respirasyon) bitkilerde ısınma meydana gelir ve bitkiler kızışır. Bunun sonucunda da bitkilerdeki proteinlerin bir bölümü parçalanır (proteolisis). Bu şekilde bitki üzerinde bulunan zararlı mikroorganizmaların çoğalması için de uygun bir ortam hazırlanmış olur. Kızışmış yemler hayvanların sindirim kanalında çeşitli sorunlara yol açabilmektedir.

Depolanan yem yeterli ölçüde kuru değilse küflenme, kızışma ve yanma görülebilir. Bununla birlikte bazı dane yemlerin hasattan hemen sonra yedirilmesi halinde hayvanlarda görülen bazı olumsuz etkiler, söz konusu yemler birkaç aylık depolandıktan sonra görülmemektedir.

Hayvanların yemden yararlanması veya diğer yemlerin neden oldukları zararların önlenmesi bakımından yemlerin kullanış şekilleri de önemlidir. Örneğin arpa ve buğday gibi ağır dane yemler atlara tek başına verildiğinde koliklere neden olurlar. Ancak söz konusu yemler bir miktar kuru ot, öğütülmüş yulaf veya buğday kepeği gibi hacimli yemler ile birlikte verildiğinde bu olumsuz durum büyük ölçüde önlenmiş olur.

Hayvanlara verilen günlük yem miktarı ile kaba-yoğun yem oranının da yemden yararlanma üzerine etkisi vardır. Hayvanın tükettiği günlük KM (kuru madde) miktarının az oluşu, yemin sindirilme derecesini bir ölçüde artırır.

Yeni hasat edilen taze yem bitkilerinin sindirilme dereceleri, aynı bitkilerin kurutulmasıyla elde edilen kuru otlarına göre daha yüksektir. Bunun da nedeni kuru otun ruminantlarda ruminasyon ve sindirim organları arasında taşınması sırasında daha fazla enerjiye gereksinim duyulmasıdır.